نامه سرگردان

سلام....
نمیدونم چرا اونروز که ازم خواستی حلالت کنم، ازت نخواستم که حلالم کنی:
شاید فکر میکردم داری باهام شوخی میکنی: شاید فکر میکردم بازهم
برمیگردی...
متاسفم که نظم زندگیت را به هم ریختم، چرا وقتی هیچ شانسی برا اینکه تو
نگاهت باشم نداشتم اومدم و وارد زندگیت شدم...
منو ببخش، حلالم کن...
به خاطر تموم خوبیات و یادگاریهای شیرینی که برام گذاشتی ازت ممنونم: به
خاطر تمام خوبیات ممنونم..
چرا وقتی میدونستم کمتر از اونم که بهم علاقه مند بشی بازهم اصرار کردم
که داخل زندگیت بمونم: منو ببخش: حلالم کن...
از اینکه گذاشتی آدم کوچیکی مثل من با تو تا اوج سفر کنه ممنون...
یادگاری های خوشکلی ازت دارم امیدوارم راضی باشی که اونارو پیش خودم نگه
میدارم: مثل تمام احساس های نابی که فقط و فقط با تو تجربه کردم..

متاسفم من بچه تر از اون بودم که
راه دوستداشتنو بلد باشم...
بازهم متاسفم که هیچ وقت نتونستم حتی یه ذره برات شادی بگیرم: نتونستم
برات کاری کنم...
حلالم کن خداحافظ